Mijn blog over sport kruimels op tafel
koffiekoeken de koers het leven een lekke band
Omdat het nog "Movember" is...
Heb ik iets gemist? Kijk ik niet goed genoeg?
Waar is hij? Waar is Alex?
Iets gemist? Neen, dat kan haast niet. Ik bedoel: het veldritseizoen is begonnen, elke zondagnamiddag lig ik om half drie in de zetel klaar, en kijk naar de cross. Elke zondag, tot eind februari.
"En Paul? Klaas is genezen, wat mogen we van hem verwachten? Het podium?"
"Amaai, als dat zou kunnen. Maar Lars is ook goed, hé."
"En Mathieu, Paul?"
"Amaai, dat is gene kleine, Michel."
"Neen, dat is ne grote, nu al."
"En Wout? Hoe oud is die? Negentien?"
"Ik denk twintig."
"Dan is Sven dubbel zo oud."
"Bijna. Bijna."
"Amaai, wat een koers."
"Tien ronden, Michel."
"Ik schat negen, Paul."
"Amaai."
Maar van Alex heb ik dit jaar nog niets gehoord. Is hij er niet? Wat is er aan de hand? Alexander - zeg maar 'Alex' - Revell kwam twee jaar geleden uit Nieuw-Zeeland naar België. Met een missie. Hij zou gaan veldrijden. En Alex viel direct op. Neen, winnen deed hij niet. Elke cross opnieuw moest hij nog voor het einde van de wedstrijd uit koers. Elke cross opnieuw had hij te veel achterstand.
Maar hij hield vol. Hij had op een of andere manier niets lachwekkends. Alex hàd iets: een soort van flair, hij was een soort van wereldse bon vivant, een soort van avonturier waar we met z'n allen een beetje jaloers op waren. Zeg nu zelf: aan de andere kant van de wereld je droom najagen...
Alex was sympathiek, we hadden het met z'n allen voor hem. Hij leek minzaam, zachtaardig. Hij verbleef tijdens het seizoen in de buurt van Oudenaarde en leefde zich uit in de modder, in de regen, langs de biertenten en de braadworsten, tussen Sven en Niels, tussen Kevin en Zdenek.
Alex kreeg al snel een bijnaam: 'de Moustache'. Zo zijn we in Vlaanderen. Iemand heeft een snor, dan is hij 'de Moustache'.
Maar geef toe: zijn snor viel op. Zonder modder, zonder helm had Alex zelfs iets kunstzinnigs. En dat is dan weer geen toeval: eigenlijk is hij muziekcomponist van opleiding.
Zijn uitgesproken snor kwam er per abuis, gaf hij toe. "Ik had een baard en een snor", vertelde hij ooit. "Toen ik mijn baard wou trimmen, liep het verkeerd. Ik liet de snor dan maar staan. Gelukkig vindt mijn vriendin het mooi."
Goeie vriendin heeft Alex, vind ik.
Maar dit jaar heb ik van Alex nog niets gehoord. Hij zou eerst in Amerika gaan rijden, de eerste maanden van het nieuwe seizoen. Ja? Neen?
En dan, Alex? Wat dan?
Toch nog een rondje Vlaanderen?
Toch maar mooi muziek maken?
Zou ik best wel graag horen: symfonie met wat modder en een stukje braadworst.
En een vleugje snor.