Mijn blog over sport kruimels op tafel

koffiekoeken de koers het leven een lekke band

mail mij!contact

16 maart 2014

Brkljacic, Robert en Akid

Ik kreeg nogal wat mailtjes de voorbije week. De teneur ervan: "Of ik nog van die namen had, zoals Brkljacic."

Want, schreef iemand: ze doen me zo verdomd - zijn woorden - denken aan vroeger, toen alles zoveel eenvoudiger was. "Toen ik gewoon met mijn pépé naar de markt fietste. Voor een bloemkool, drie pensen en een snoep. Toen ik naar 'Spel zonder Grenzen' mocht kijken, en daarna een film met Jerry Lewis."

Toen.

Hoe komt dat toch? Is het misschien wat troost? Omdat alles voorbijgaat? Om de tijd die verloren gaat? Mijmeringen, herinneringen? Toen alles nog moest gebeuren. Ik denk dat het dat is.

Maar goed: hier zijn ze, de namen. Natuurlijk kent u Johnny Wittevrouw. Neen? Johnny White dan, want dat was Wittevrouw. Zingt u nu niet stiekem 'Verloren hart, verloren droom'? Geef maar toe. En Don Mercedes, die zong over Rocky. Juist, samen met Bonnie St. Claire. Dat was het jaar dat Robert Mintkiewicz bij Gitane reed, samen met Lucien Van Impe en René Dillen en Willy Teirlinck. Teirlinck was een specialist van de laatste kilometer. Toen demarreerde hij uit het peloton, en won.

Speelden bij mijn ploegje toen nog Akid en Farhallah? Ik denk het wel.

Tino Tabak? Die zocht ik elke keer opnieuw in de rituitslagen. Rare naam, vond ik. Mysterieus figuur. Hij werd zelfs kampioen van Nederland. Er was iets mee aan de hand, dat zou ik eens moeten opzoeken. Iggy Pop, die brak de bloempotten af in Top Pop. En Pilot zong 'Magic' ("Oh, oh, oh, it's ...", zo begon het).

En Jan Vrugterman was de beenhouwer. Hij leverde aan huis. Elke dag.

Maar dit blijven de mooiste: Luka Poklepovic, doelman van Beveren. En Zdravko Brkljacic, doelman van La Gantoise.

 

Terug naar overzicht