Mijn blog over sport kruimels op tafel

koffiekoeken de koers het leven een lekke band

mail mij!contact

20 mei 2015

Donderdag

Ik ben er niet bij, morgen.

Jammer.

Maar toch kriebelt het al.

Want KAA Gent wordt kampioen. Dat is op zich al een hele prestatie. Uiteindelijk is het de club nog nooit gelukt. Chapeau, dus. Toen ik zelf nog vaak ging kijken, was Gent nog La Gantoise. Een liftploeg, vaak onderaan in eerste klasse, soms zakkend naar tweede klasse. Ik ken nog alle spelers van toen: Lucien Ghellinck, Eric Delmulle, Norbert Viaene, en - mijn lievelingskeeper - Zdravko Brkjlacic. De duistere Joegoslaaf, altijd helemaal in het zwart. Ik vraag me eigenlijk af of hij wel een goede doelman was. Wat is er later met hem gebeurd? Leeft die nog? En zou hij er morgen bij zijn? Ik zou dat fantastisch vinden: al die oud-spelers die komen kijken hoe het hun clubje vergaan is.

AA Gent, dus.

Donderdag zijn er zo'n twintigduizend fans aanwezig, in dat nieuwe, prachtige stadion. Maar ik ben er nu al zeker van dat over dertig jaar honderdduizend Gentenaars en supporters uit Wetteren, Herzele, Oudenaarde, Zottegem en Oosterzele zullen zeggen dat ze erbij waren, op 21 mei 2015.

Ik vind dat ze dat dan mogen zeggen. Want uiteindelijk zullen ze er ook bijgeweest zijn. Dat voel je nu al dagen aan een stuk. Ik zie vlaggen, ik zie sjaals en posters. Maar ik zie vooral lachende gezichten: van de beenhouwer en de bakker die - commerçant als ze zijn - al speciale dingen klaargemaakt hebben. Ik zie mijn neefjes Olaf en Mauro die zich nu al verkneukelen op winst tegen Standard.

Ik zie blije mensen.

Mensen met het vooruitzicht op iets wat misschien nooit zou komen.

Het wordt een prachtige donderdag.

 

Terug naar overzicht