Mijn blog over sport kruimels op tafel
koffiekoeken de koers het leven een lekke band
's Morgens had ze een licht ontbijt genomen.
Wat melk, niet te veel. Net genoeg, met wat van die lekkere koekjes uit haar favoriete warenhuis.
Het had gesmaakt. Ze had nog even wat gerust, en had toen een wandeling gemaakt.
Niet te ver, gewoon het straatje door. Op 't gemak. Niets hoefde, alles kon.
Het was koud, maar de zon scheen. Het deed deugd.
Ze bleef wat in de tuin. En rustte nog wat.
Tegen de middag kwam de buurman langs.
Ze dolden samen. Ach, waarom niet?
Daarna at ze iets lichts. Een sneetje ham, in kleine stukjes.
Tijd voor een dutje, vond ze.
En dan toch nog maar een wandeling, gewoon door de tuin.
Ze dronk wat water.
Hé, er zijn nog van die lekkere koekjes over.
Ze nam er eentje.
Vooruit: nog eentje.
Daar was nog wat zon.
Ze rekte zich uit, met de ogen dicht.
Nog even genieten.
En dan slapen.
Ik bedoel maar: zo'n kat. Die moet toch gelukkig zijn?