Mijn blog over sport kruimels op tafel
koffiekoeken de koers het leven een lekke band
Jullie zijn nostalgische mensen.
En dat vind ik goed.
Toen het nog Ronde van Frankrijk was (alweer een eeuwigheid geleden, zo lijkt het wel. Wie won alweer de eerste rit? Wacht, even denken. Kittel? Ja? En de vierde? De negende?), wou ik wel eens weten welke muziek bij u die hemelse sfeer van zomer en zon, van vakantie en nietsdoen, van Pastis en de Ventoux, van uren in de tuin en ijsjes van op straat, kortom van de Tour opriep. Ik wierp zelf Shake, Yves Montand, Michel Delpech en Wim De Craene (doe ik altijd) in de strijd.
Maar u koos met z'n velen voor deze man: Nino Ferrer. En "Le Sud". Natuurlijk hebt u gelijk. Wat een sfeer, wat een nummer, wat een tekst.
"On dirait le Sud. Le temps dure longtemps. Et la vie sûrement. Plus d'un million d'années. Et toujours en été."
Kijk: dat is klasse. Nino Ferrer - echte naam Nino Agostino Arturo Maria Ferrari (kan het zomerser?) - bracht het nummer uit in februari 1975. Echt zomer zal het dan wel niet geweest zijn. Maar het werd een millionseller. En eigenlijk ook wel de laatste grote hit van de man.
Nino werd geboren op 15 augustus 1934. Hij stierf op 13 augustus 1998. We zijn vandaag de twaalfde augustus 2014, een dag die zo'n beetje aanschurkt tegen zijn geboorte en zijn dood. De dag dat u voor "Le Sud" koos als ultiem zomernummer.
"Tant pis pour le Sud. C'était pourtant bien. On aurait pu vivre. Plus d'un million d'années. Et toujours en été."
Willen we afspreken dat we nu met z'n allen naar YouTube gaan en het nummer aanklikken?
Op de zomer.
Nog voor even.