Bitossi

Mijn blog over sport kruimels op tafel

koffiekoeken de koers het leven een lekke band

mail mij!contact

8 augustus 2014

Pierre

Laten we er geen doekjes om winden.

Pierre Matignon was slecht.

Ik neem er zijn uitslagen bij uit de twee Rondes van Frankrijk die hij reed. Ik zet ze gewoon op een rijtje. In 1969 vind je Pierre op deze plaatsen - daar gaan we! -: 121,114, 87, 103, 106, 107, 94, 83, 111, 93, 75, 90, 90, 94, 80, 86, 81, 48 (da's wel héél dicht. Pierre moet een superdag gekend hebben...) en 66.

Pierre Matignon was in zijn eerste Tour 26 jaar. Het was zijn eerste jaar bij de profs. Pierre had niet vaak gewonnen bij de amateurs, maar hij kreeg toch een contract bij Frimatic-Viva-Wolber-De Gribaldy. Neen, dat was geen goede ploeg. Zijn ploegmaats waren Jean-Louis Bodin, Jacques Cadiou, Bernard Dupuch, Roger Gilson, Paul Gutty, Derek Harrison, Maurice Izier. Kent u ze nog? Dat bedoel ik.

Er was één ploegmaat die wél van wanten wist. Een oude, donkere man leek hij. Hij was klein, wat zwaar, liep gebogen. De verhalen deden de ronde dat hij gevochten had in Mozambique. Hij was maar beginnen koersen toen hij al 26 was. Handig was hij niet op een fiets. Hij viel vaak en zwaar. Toch won Joaquim Agostinho dat jaar twee ritten. Hij zal nog een mooie Tourcarrière uitbouwen.

Maar Pierre Matignon, dus. Al vroeg in de Tour wordt hij op doping betrapt. Hij hoeft niet af te stappen, hij wordt niet geschorst. Hij krijgt gewoon vijftien minuten straftijd. Dat was toen zo. Matignon rijdt leuk verder, hij stapelt de minuten achterstand op, eindigt altijd - maar dat weet u al - in de achterhoede. Kortom: Pierre maakt er een zootje van.

Pierre Matignon staat laatste in het klassement. In de negentiende rit, van Bordeaux naar Brive, wint de Brit Barry Hoban. Het peloton loopt binnen op 1'29". Het blijft dan nog wachten op één man. Juist, ja. Matignon wordt 86ste (dat is laatste, er waren al veel opgevers) op 8'48".

De Tour is gereden, Eddy Merckx is outstanding. Straks landen de Amerikanen op de maan, Neil Armstrong wordt de eerste mens op de maan. Dat is de tijdsgeest waarin de Tour die zomer gereden wordt.

In de twintigste rit moet het peloton nog naar de Puy de Dôme, een verschrikkelijke puist in het Centraal Massief. Het is een klim van ruim 14 kilometer, naar een hoogte van 1415 meter. Het zou nog wel eens een mooie rit kunnen worden, een rit voor het prestige. Met Merckx, Pingeon, Poulidor. Het zou vonken geven. Na 130 kilometer koers ontsnapt een renner van Frimatic. Agostinho, denken ze. Of misschien Gutty of Izier. Die kunnen nog wel wat.

Het is Pierre Matignon. De laatste uit het klassement rijdt alleen op kop in de Tour. De renners in het peloton lachen. Ze laten hem rijden. "Ach, Matignon." De voorsprong van Matignon groeit. En groeit. En groeit. Aan de voet van de slotklim heeft hij nog altijd zeven minuten voorsprong. Matignon begint te klimmen. Hij kan dat niet, maar het moet. In het peloton beginnen ze er ook aan. Martin Van den Bossche, de luxehelper van Merckx, sleurt en beukt en rijdt de tegenstand aan flarden. Vooraan waggelt Matignon intussen naar de top. Merckx springt weg. Op zoek naar ritwinst.

Alleen: ze hebben zich misrekend. Pierre Matignon harkt zich naar boven, en bereikt met 1'25" voorsprong de top van de Puy de Dôme. Hij slingert over de weg, zigzaggend van de ene naar de andere kant. Op de streep kan hij nog net een arm in de lucht gooien. Hij geraakt geen stap meer verder. Maar hij wint wel. De zwart-wit beelden van die dag zijn op het internet te vinden. Het is nostalgie troef. Niemand begrijpt wat hier gebeurd is. Wat was dàt met die Matignon? Alweer doping, denkt iedereen. Alweer doping, weet iedereen. U begrijp het intussen: in het rijtje van rituitslagen had ik er eentje van tussen gelaten.

Door zijn stuntzege wordt hij niet laatste in de Tour. André Wilhelm krijgt de rode lantaarn.

Matignon wint op de puist zijn eerste koers bij de profs. Het zal meteen ook zijn laatste zijn.

In 1972 was hij er weer bij in de Tour. Hij rijdt dan voor Gitane (in 1971 had hij zelfs geen ploeg meer). Dit zijn de uitslagen die hij reed in 1972: 122, 88, 113, 123, 124, 123, 86, 95, 37, 50, 81, 71, 86, 90, 77, 23 (!), 83, 29, 32, 86, 33.

Na die Tour verdween hij compleet van de radar. Tot op 1 november 1987 het bericht komt dat Pierre Matignon gestorven is in Saint-Michel-de-Chavaignes.

De slechtste renner aller tijden werd 44 jaar.

 

Terug naar overzicht