Tweede. Ook mooi.

Mijn blog over sport kruimels op tafel

koffiekoeken de koers het leven een lekke band

7 februari 2014

Hij rijdt weg, in een grijze trui. Een zwarte trui bijna, zie ik op het filmpje. Dat klopt natuurlijk niet. De Italianen hadden toen van die schitterende, strakke blauwe outfits. Nu noemen we ze 'retro'. Je kan ze zomaar online kopen. Klasse, vind ik ze.

Hij heeft gedemarreerd, zijn voorsprong is maar klein. Even gaat hij op de pedalen staan, rechts van de weg. Hij gaat het redden, nog driehonderd meter. Ze aarzelen achter hem. Frans Verbeeck, Joop Zoetemelk, Cyriel Guimard, Leif Mortensen, Michele Dancelli, Marino Basso.

De zon schijnt, zie ik op de beelden. Het moet een mooie dag geweest zijn in Gap, die zondag begin augustus 1972: een mooie dag om wereldkampioen wielrennen te worden. Zou hij dat ook gedacht hebben, in het zicht van de meet? Ja, natuurlijk, dat kan niet anders.

Hij zwenkt naar het midden van de weg. Kop in kas. Langs de kant hangen bordjes van de sponsor, Salvarani. Loopt de weg nu plots op? Gaat hij nu echt zo traag? Nog even. Wereldkampioen 1972, nog even.

In de achtergrond gaat Eddy Merckx op kop. Natuurlijk zit hij ook in de kopgroep. Aanzetten, denkt Merckx (vermoed ik).

Nog honderd meter. Hij gaat nu wel erg traag. Merckx nadert, nog vijftig meter. Waarom gaat hij nu niet op de trappers staan? Waarom blijft hij zomaar in het zadel zitten? Hij gaat nu echt wel heel erg traag.

Merckx wint niet. Achter zijn rug jumpt Marino Basso. Basso wordt wereldkampioen.

En hij? Hij wordt tweede. Ook mooi.
Ook mooi?
Neen, echt niet.
Het is een drama. Dat beseft hij pas later, zie ik in het filmpje.

Op de beelden staat de kopgroep nu tussen opgewonden Italiaanse journalisten en - hé, wat was die jong – Fred De Bruyne. Marino Basso slaat de handen voor zijn gezicht. Een opgewonden standje, hij weent. Een echte Italiaan.

Hij is tweede. Hij zit op een stoeltje en doet zijn uitleg. Tweede. Ook mooi. En dan breekt hij. Hij weent, maar het zijn andere tranen dan die van Basso. Zijn petje gebruikt hij als zakdoek. Hij stapt weg. Hij is tweede, vandaag in Gap. Hij is geen wereldkampioen.

Franco Bitossi. Een naam voor een blog, vind ik.
Omdat er altijd toch net wat meer dramatiek in een tweede plaats zit.
Vind ik.

Terug naar overzicht